Saya bersyukur sebab Cik.Aira tak menangis sewaktu ditinggalkan di tabika, tapi untuk mendengar dia berkata,
"Ibu, baliklah dulu."
telah membuatkan saya "sedih hati" sikit.
Mungkin saya tak jangkakan yang dia boleh survive tanpa mak, En.Eid, mahupun saya. Cik.Aira, walaupun sulung, manjanya mengalahkan adik-adik yang lain. Jadi disebabkan kemanjaan itu, kami semua menjangkakan drama airmata di hari-hari pertama persekolahannya.
Ternyata meleset. =P
Antara kisahnya di awal-awal ini:
"Nama cikgu kakak, Cikgu Siti."
"Huiyo! Siti Nurhaliza ke?'
"No, Ibu. Cikgu Siti je. Dia pakai tudung hitam, baju biru."
"Oo.. Dia ajar kakak apa?'
"Hrrmm.. Ajar Up, Down, Shake-shake-shake.." sambil membuat aksi angkat tangan, turun tangan, dan menggelek-gelek tangannya.
Tengok aksi Cik.Aira, mak mencelah, "Eh, kalau macam tu je, biar mak ajar kat rumah je la."
"No-no-no.. Mak kan dah tua. Nanti patah pulak tangan buat macam budak-budak ni."
Dan dia terus melompat-lompat menyanyi,
Up!
Down!
Shake, Shake, Shake.
Boleh buat Peace! Kawan sebelah standby tissue sebab dah soksek-soksek kena tinggal. =P
Cik.Aira menonggeng-nonggeng pakai kasut.
Sehingga Isnin depan, menjadi rutin saya untuk menghantar dan menjemput Cik.Aira. Bila kereta saya sampai depan pintu pagar sekolah, nanti akan dengar Cikgu Siti jerit,
"Aira Amniya! Ibu dah sampai!"
Lepas itu baru nampak kelibat Cik.Aira dibenarkan keluar dari sekatan yang dikawal Cikgu Siti dan pembantunya di pintu tabika.
Kagum dengan Cikgu Siti. Baru 2 hari dah cam mak ayah budak-budak ni. =D
January 7, 2012 at 4:13 PM
bdk2 skrg dh mtg........tkde dh nk nangis2 mcm bdk2 dulu..hehe
January 7, 2012 at 7:08 PM
wahh bgsnyer cik.Aira .. gud girl=)
January 12, 2012 at 2:21 AM
anak aku dah hero dah..siap jadi kaki buli lagi ..maklum la since 4thn lg dah masuk tabika .